jarmuż

Odkrywam jarmuż, o którym tyle się naczytałam. Ewidentnie mam fazę na zielone, więc takie piękne, ciemnozielone warzywo bardzo mnie... hm... pociąga. Oprócz koloru i tych pięknych, karbowanych brzegów liści, kręci mnie ogromna ilość przeróżnych witamin, mikro- i makro-, jak również właściwości przeciwnowotworowe i przeciwzapalne. Po prostu: super-kapusta!

Traktuję jarmuż podobnie jak szpinak, trzeba tylko pamiętać o odcięciu ogonka i wycięciu tej najgrubszej, środkowej żyły. Na zdjęciu powyżej - samotny jarmuż uduszony na patelni z solą i pieprzem. Na zdjęciu poniżej - jarmuż uduszony z czosnkiem i odrobiną mleka sojowego w towarzystwie frytek, kotletów głównie szpinakowych i fasolki. Tak zwane danie obiadowe.

Udało mi się również zrobić kotlety owsiano - kokosowo - jarmużowe, ale nie zdążyłam zrobić zdjęcia, bo zostały pożarte. Nie udało mi się również zrobić zdjęcia surowemu koktajlowi jabłko - pomarańcza - liść jarmużu. Natomiast udało mi się zrobić zdjęcie jarmużowi dorzuconemu do duszonych warzyw w ostrym sosie curry. 

I jeszcze jedna odsłona: makaron z jarmużem i podsmażonym tofu.

I na koniec, po takiej dawce zielonych witamin, całkiem rudy, zabawowy kot w pozycji siedzącej na tylnych łapkach, trzymający się rączkami uchwytu koszyka. Zdjęcie zupełnie nieaktualne, bo już strasznie urósł.